Ինչպես հայտնվել Ալիևի «սև ցուցակում». «Փաստ»
«Փաստ» օրաթերթը գրում է.
Օրերս Ստեփանակերտ էր այցելել իսրայելցի հայտնի քաղաքագետ Ավիգդոր Էսկինը: Ավանդույթի համաձայն, Բաքուն չի հապաղել մեծ աղմուկ բարձրացնել, բանը հասել է քաղաքագետի անձը վիրավորելուն, նրա հասցեին լուտանքներ տեղալուն, ձեռքի հետ էլ նրան հայտնի «սև ցուցակում» ներառելուն: Այդ առթիվ քաղաքագետը հոդված է տպագրել Regnum կայքում, որը ներկայացնում ենք մասնակի կրճատումներով:
Երևան այցից հետո շատ զարմացա, երբ տեղեկացա, որ մեծ հանդիսությամբ հարևան Ադրբեջան է այցելել Ալեքսանդր Պրոխանովը: Տեղի հասարակական գործիչների հետ զրույցի ընթացքում նա բացահայտ կերպով կոչ է արել պատերազմել, հայկական վերահսկողությունից ազատել Շուշին և այլ տարածքներ: Նույն այդ Պրոխանովը մի քանի տարի առաջ Ադրբեջանի բնակիչներին անվանում էր «անպետք ոչնչություններ», իսկ հայերին երկինք էր բարձրացնում. «Այդ հակամարտության մեջ հայերը ցուցաբերել են տոկունություն, կամք, կիրք, պատմական հիշողություն: Իսկ ադրբեջանցիները փախել են: Նրանք չունեին բանակ, նրանք ոչնչացված էին, անպետք ոչնչություն էին, նրանց պաշտպանության նախարարը հիմար էր ու տխմար»: Հենց այդպես ուղիղ էլ ասել էր ռուսական Առաջին ալիքով:
Պրոխանովին ընդունել էին նախագահ Ալիևը և նրա տիկինը: Խորհրդականները չէին կարող չիմանալ ադրբեջանցիների հասցեին Պրոխանովի վիրավորական խոսքերի մասին: Չէին կարող չիմանալ, որ Պրոխանովի լուսանցքային թերթը, որը երկար տարիներ ֆինանսավորում էր Բերեզովսկին, սերմանում էր ազգային ատելություն և հրապարակում ֆաշիստական ուղղվածություն ունեցող հեղինակների հոդվածներ:
Ցավալի է ու տարօրինակ… Ադրբեջանի նախագահն ու նրա թիմը հաճախ են խոսում ահաբեկչության դեմ պայքարի կողմնակից լինելու մասին: Գիտենք, որ երբեմն Ադրբեջանը դաժան հաշվեհարդար է տեսնում սեփական արմատականների հետ: Բայց այսօր ի՞նչ պետք է ասի նախագահական շքախումբը, որը չէր կարող չիմանալ այն մասին, որ Ալեքսանդր Պրոխանովը իրեն անվանում է «Մուսուլման եղբայրների» ներկայացուցիչը Ռուսաստանում:
Ապշանքս բազմապատկվեց, երբ ադրբեջանական մամուլում հայտնվեցին տեղեկություններ այն մասին, որ ինձ ներառում են ինչ–որ «սև ցուցակում», ինչը ենթադրում է ընդհուպ մինչև քրեական հետապնդում: Իսկ պատճառն այն է, որ այցելել եմ Ստենափակերտ: Չեմ թաքցնի՝ «տոկուն, կամային ու կրքոտ» հայերը, եթե օգտագործենք Պրոխանովի խոսքերը, նաև հյուրընկալ ու կիրթ մարդիկ դուրս եկան, զուրկ ագրեսիվության ու ատելության որևէ նշույլից: Ոչ մի բանի հետ չհամեմատվող անվտանգության զգացում և հանգստություն փողոցներում, անկեղծ ժպիտներ ամենուր: Կարճատև այցիս ամբողջ ընթացքում գրեթե չեմ անդրադարձել հակամարտության թեմային, Ադրբեջանի նկատմամբ վերաբերմունքիս: Միայն մեկ անգամ եմ բարեկամաբար արտահայտվել ադրբեջանցիների հասցեին:
Ավելին, ինձ շրջապատող մարդկանցից որևէ մեկը չի փորձել խոսել ադրբեջանցիների մասին վիրավորական կամ արհամարհական տոնով, այնպես, ինչպես իրեն թույլ է տվել Պրոխանովը: Իմ նոր ընկերները հետաքրքրվում էին Իսրայելի փորձով, հարցնում Ռուսաստանում տիրող տրամադրությունների, ռուսական աշխարհի մասին: Այստեղ գնահատում են ռուսական խոսքն ու ռուսական մշակույթը:
Ու ի՞նչ է ստացվում: Երկար տարիներ Ադրբեջանի նկատմամբ անփոփոխ բարյացակամ հայացքներ ունենալու համար ես հայտնվում եմ «սև ցուցակում», իսկ ադրբեջանցիներին բացահայտորեն նվաստացնող և վիրավորող հայտարարությունների համար Պրոխանովն արժանանում է նախագահի հանդիսավոր ընդունելության:
Այս պատմությունը ծիծաղելի կլիներ, եթե չլիներ քաղաքական մեկ հանգամանք: Շատերի կողմից Ադրբեջանն ընկալվում է որպես Իսրայելի գրեթե դաշնակից: Գաղտնիք չէ, որ այնտեղից Իսրայելը նավթ է գնում, վաճառում է զենք և որոշ տեխնոլոգիաներ գյուղատնտեսության ոլորտում և ոչ միայն: Հասկանալի է, որ Բաքվի ու Երուսաղեմի համագործակցությունը Հայաստանի դեմ չէ, բայց նաև հօգուտ նրա չէ:
Միջազգային այդ բարդ վիճակում Ադրբեջանի նախագահը բարձր մակարդակով ընդունում է մի մարդու, ով հայտնի է դարձել Իսրայելի նկատմամբ իր բուռն թշնամանքով: Ալիևի խորհրդականները չէին կարող չհասկանալ, որ Պրոխանովի նման պերճաշուք ընդունելությունը վիրավորանք է Իսրայելի ու սեփական հրեական համայնքի նկատմամբ:
Մի՞թե դա է թուրքա–ադրբեջանական քաղաքական մշակույթը: «Օտարների ու անհավատների» հետ շահավետ առևտրային հարաբերությունների հմուտ հաստատում, ինքնահաստատվելու անդադար փորձեր՝ ստորացնելու տարօրինակ փորձերի միջոցով, որոնք հաճախ հակասում են առողջ դատողությանը:
Այդ դերում տեսել ենք Էրդողանին, երբ Գազայի հատված նավեր էր ուղարկում: Մի՞թե նույնը չի փորձում ապացուցել նախագահ Ալիևը, երբ ինձ ուղարկում է սևացածների, իսկ Պրոխանովին՝ արժանավորների ցուցակ:
Փոքրիկ դրվագ քաղաքական առանձնահատուկ մշակույթից, որը արևմտյան սովորական քաղաքագետի համար անհասկանալի է…
Շարունակությունը` «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում
"Миссия Добро": Волонтеры из РФ помогают армянским детям с особенностями развития
Обещают «сожрать» право граждан Армении на свободный выбор: «Паст»
Тегеран-Москва-Ереван: формирующаяся новая ось в Евразии: «Паст»
Впервые гражданин РА был удостоен «Почетной грамоты» от президента РФ: «Паст»
С азербайджанской железнодорожной станции Беюк-Кясик отправлен состав с топливом для Армении
Пашинян перешёл опасную границу: Российская епархия — объединённый центр Святой Армянской Апостольск...
Сегодня - премьер-министр, завтра - бывший, а Церковь вечна: «Паст»
Итальянский городок в Тоскане платит $30 000 за переезд — с одним условием
Напряжная ситуация во дворе церкви
Визит Оверчука в Ереван։ новые импульсы Москвы: «Паст»
