Երկու իրականությունների արանքում. հումանիզմ և հակառակը. «Փաստ»
«Փաստ» օրաթերթը գրում է.
«Ավրորա» մրցանակաբաշխությունն ավարտվեց, որին սպասում էինք մենք` Հայաստանի քաղաքացիներս: Վստահ եմ, որ սպասում էին նաև շատ հայեր` սփյուռքից:
Որ կարող էր և մայիսի 28–ին այն տեղի ունենալ, կարծես ի վերուստ տրված խորհրդանիշ էր: Որ մենք կարող ենք վերածնվել և աշխարհի համար դառնալ ուղեցույց նաև շատ հարցերում:
…Ինչ խոսք, ամեն ինչ հրաշալի էր կազմակերպված: Մեկ այլ մակարդակով էին հնչում խոսքերը, տրվում գնահատականները: Բարձրագույն ճշմարտություններին մերձ մակարդակներում:
Մեր հասարակությունը հնարավորություն ունեցավ այդ մի քանի ժամվա մեջ իրեն զգալ գեղագիտական, գաղափարաբանական բոլորովին այլ միջավայրում: Վայելել գավառականությունից զերծ դիպուկ արտահայտություններ, որոնք, որպես ճշմարիտ արձանագրումներ, մնում են հոգուտ մեջ երկար ժամանակ ու իրենց անելիքն անում քեզ հետ:
Բայց երբ ընդհանուր հայացք էիր գցում դահլիճին ու, այնուամենայնիվ, հիշում, թե այդ միջոցառումը որտեղ է տեղի ունենում, պարզապես երկատվում էր իրավիճակը: Մի կողմում մարդիկ էին` էնտուզիաստ–նվիրյալներ, որոնք ազգային–քաղաքական բարձր արժեքներ էին դնում սեղանին ու վստահորեն գնում դրանք իրականություն դարձնելու ճանապարհով: Մյուս կողմում մեր պաշտոնյաներն էին` բարոյական արժեքների իրենց համակարգով:
Վերջիններիս դահլիճում տեսնելով` ակամա կարող էիր քեզանից անկախ անգամ բարձրաձայնել` ա՛յ, մարդ, դուք ի՞նչ գործ ունեք այստեղ: Աշխարհի տարբեր ծայրերից Հայաստան եկած այս մարդիկ իրենց սկզբունքներով, կյանքի, լավի ու վատի իրենց պատկերացումներով այլ են: Հաստատապես նրանց դավանած արժեքները չեն հատվելու ձեր դավանած արժեքներին:
Հենց ցավն այն է, որ այդպես է: Այնքան ակնառու է, որ ամենամակերեսային ուսումնասիրություններն իսկ չպետք է կատարես դա պարզելու համար:
Ասես չար կատակով էլ դեռ թշշում է ընտրակաշառքների թեման: Երբ մի տասը հազար դրամով մեր վերնախավը ստորացրեց ու նսեմացրեց մարդկանց, խաղաց նրանց ինքնասիրության ու արժանապատվության հետ ու պահեց իր իշխանությունը: Իսկ մարդասիրության շերտերից մեկն էլ վերաբերվում է մարդուն հոգեպես կամ բարոյապես սպանելուն. պետք չէ, որ անպայման դանակը վերցնես ու վիզը կտրես:
Ու գուցե արժեքների դավանության այս անտագոնիզմն էր պատճառը, որ մեր իշխանավորները, ներկա լինելով հանդերձ, այդքան անհաղորդ էին այն ամենին, ինչ կատարվում էր բեմի վրա ու դահլիճում: Պարզապես այնտեղ էին, որովհետև այնտեղ պետք է լինեին:
Ի վերջո հեռու չգնանք. Հաց բերողի մահը` քեզ համար պարզագույն մի ապացույց: Նա կարող էր ապրել, եթե մեր իշխանավորները դյուզն–ինչ մարդասիրություն ցուցաբերեին: Իրե՛նք էլ մարդասեր լինեին: Որովհետև այդ մարդը տուժում ու պատժվում էր հենց իր մարդասեր լինելու հետևանքով:
Մի խոսքով, ամեն մարդ էլ կտեսներ, որ դահլիճում գտնվող մեր իշխանավորները, ինչպես ասում են, իրենց ափսեի մեջ չէին:
Եվ դա տխուր էր, շատ տխուր է: Որովհետև դուրս է գալիս, որ մենք երկու ազգային հանրություն ունենք: Մեկն այս մարդիկ են, որ աշխարհին մարդասիրության ազդակներ են ուղարկում, մեկն էլ այս երկրի տերերն են ու նրանց հետևորդները, որոնց ռեալ իրականությունը մարդասիրական արժեքների արհամարհումն է:
Որտե՞ղ է իսկական հայը: Ո՞ր կետում է նա գտնվում:
Մեկ էլ մի բան. շատ տխուր էր Շարլ Ազնավուրը: Տեսնես նա՞ ինչու էր տխուր. այդ մեծ մարդասերը:
Շարունակությունը` «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում
"Миссия Добро": Волонтеры из РФ помогают армянским детям с особенностями развития
Обещают «сожрать» право граждан Армении на свободный выбор: «Паст»
Тегеран-Москва-Ереван: формирующаяся новая ось в Евразии: «Паст»
Впервые гражданин РА был удостоен «Почетной грамоты» от президента РФ: «Паст»
Пашинян перешёл опасную границу: Российская епархия — объединённый центр Святой Армянской Апостольск...
Сегодня - премьер-министр, завтра - бывший, а Церковь вечна: «Паст»
Итальянский городок в Тоскане платит $30 000 за переезд — с одним условием
Напряжная ситуация во дворе церкви
Визит Оверчука в Ереван։ новые импульсы Москвы: «Паст»
Кампания абсолютного меньшинства против Армянской Церкви: «Паст»
