Մենք նման ենք հնդիկ ցեղերին, որոնք մանտրա են ասում և համարում են, որ իրադարձությունը տեղի ունեցավ. «Փաստ»
«Փաստ» օրաթերթը գրում է.
Մեր հյուրն է Հովհ. Թումանյանի անվան տիկնիկային թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար Ռուբեն Բաբայանը
– Նախընտրական այս ողջ իրարանցումը քաղաքակա՞ն գործընթաց է:
– Դժվարանում եմ ասել: Ավելի շատ նման է խմբակային խաղերի, երբ գաղափարական մոտեցումներ չկան: Եթե դրանք լինեին, խոշոր կալիբրի տարբեր գործիչներ այդքան արագ չէին տեղափոխվի մի կուսակցությունից մյուսը: Կարծում եմ` որպեսզի քաղաքական դաշտը ձևավորվի, այն պետք է ունենա յուրատեսակ տնտեսական բաղադրիչ և գաղափարական բաղադրիչ գոնե տնտեսության բնագավառում: Ազատական տնտեսության, սոցիալական հասարակության մասին բոլոր խոսքերն իրականում շատ հեռու են դրանց դասական ձևերից: Մենք մի քիչ նման ենք հնդիկ ցեղերին, որոնք մանտրա են ասում և համարում են, որ իրադարձությունը տեղի ունեցավ:
– Կառավարության ներկայացրած ծրագրում չկա՞ այն տեսլականը, թե մենք ինչ տնտեսություն ենք կառուցում:
– Երևի կա: Ես տնտեսագետ չեմ: Ես պարզ չափորոշիչներով եմ առաջնորդվում` որքանով է Հայաստանը ներդրումների առումով հետաքրքիր աշխարհի համար, որքանով է մեր բնակչությունը բարելավում իր կյանքը: Ես տեսնում եմ, որ ներդրումները չեն ավելանում, ես ենթադրում եմ, որ այն տնտեսական միջավայրը, որն ընտրել է Հայաստանը, լավ ապագա չի խոստանում: Անձամբ իմ և իմ շրջապատի օրինակով տեսնում եմ, որ սոցիալական վիճակը վատանում է: Ինձ համար սրանք են չափանիշները, տնտեսական բարդ սխեմաներից ես չեմ հասկանում:
– Ձեր խոսքի սկզբում նշեցիք, որ տարբեր կարկառուն դեմքեր դուրս են գալիս կուսակցություններից: ՀՀԿ–ն լքելու մասին արդեն հայտարարել են Հովիկ Աբրահամյանը, Մհեր Սեդրակյանը: ՀՀԿ–ն ինքնամաքրվո՞ւմ է, թե այս քայլերը կրկին պրագմատիկ հաշվարկի արդյունք են:
– Դժվարանում եմ ասել: Այստեղ անձնականացված մոտեցում եմ տեսնում` ես քեզ համար այսքան բան արեցի, կազմակերպեցի, այսքան մարդ բերեցի, իսկ դու այդքան անշնորհակալ գտնվեցիր և այլն: Գուցե սխալվում եմ, գուցե այնտեղ գլոբալ խաղեր են ընթանում: Բայց նայելով այդ մարդկանց դեմքին` չեմ ենթադրում, թե գլոբալ խաղերի ընդունակ են:
– Եթե մեծ հաշվով դիտարկենք, մեզ առաջիկայում ի՞նչ ընտրություններ են սպասվում: Այս գործընթացը մեզ ո՞ւր է տանում:
– Ես այնքան էլ կողմնակից չեմ լավ իշխանություն բառակապակցությանը: Ես կողմնակից եմ վերահսկելի իշխանություն արտահայտությանը: Պետք է այնպես անենք, որ մեր հասարակության և քաղաքականության մեջ գերիշխի բալանսը, վերահսկողությունը: Եթե մեկ ուժ է իր ձեռքում կուտակում բոլոր լծակները, նա դառնում է անվերահսկելի և անում է այն, ինչ անում էին բոլոր ուժերը, որոնք իշխանության գլուխ էին վերջին 25 տարում, ավելի ճիշտ` 70–80 տարում:
– Վերահսկելի հասարակությա՞ն կողմից, թե երբ կա ուժերի բաժանում քաղաքական դաշտում:
– Երկուսն էլ պետք է գործի: Եվ հասարակությունն իր ինստիտուտներով, և իհարկե, քաղաքական ուժերը: Չի կարող այնպես լինել, որ ընդդիմությանը որևէ դեր վերապահված չլինի կամ վերապահված լինի միայն քննադատողի դեր: Սա սխալ է: Քեզ տրված է հնարավորություն ղեկավարելու, ինձ տրված է հնարավորություն վերահսկելու: Այս մեխանիզմը կողմերի առջև դնում է որոշակի պատասխանատվություն, նաև զգաստացնում է նրանց:
– Ձեր խոսքից կարող եմ եզրակացնել, որ հասարակությունը չի կարողանում ազդել գործընթացների վրա: Նա այս ամենից դո՞ւրս է:
– Այստեղ հարցը հասարակության զարգացման աստիճանն է: Որոշակի մեծ զանգված սպասում է բարի թագավորի, ով կգա, կպատժի վատերին, կկերակրի մեզ, կստեղծի աշխատատեղեր, կբացի բոլոր գործարանները և այլն: Այս սպասելիքները շատ վտանգավոր են, որովհետև դրանք քեզ զրկում են քո երկրի տերը լինելու զգացողությունից: Բացի այդ, եթե մենք չենք գտնում լավ ղեկավար մեզ մոտ, նրան փնտրում ենք այլ երկրում: Բարեբախտաբար տեսնում եմ, որ հատկապես երիտասարդության մեջ ամրապնդվում է այդ գիտակցությունը, որ մենք ինքներս պետք է լուծենք մեր հարցերը:
– Իսկ թագավորին սպասելու մտածողությունը արդյո՞ք հիմք չհանդիսացավ, որ Գ. Ծառուկյանը նորից վերադարձավ քաղաքականություն:
– Կարծում եմ` այո: Ես չգիտեմ, նա ինչ է շահում վերադառնալով, բայց կարծում եմ` որպես իրական բարեգործ շատ բան կորցնում է, երբ քաղաքականացնում է իր անձը: Այն բարեգործները, ովքեր չեն զբաղվում քաղաքականությամբ, անկախ իրենց հայացքներից` շատ ավելի գերադասելի են: Հիշեք Մանթաշովին, Քըրքորյանին: Նրանք հաստատ ունեցել են քաղաքական նախասիրություններ, գուցե օգնել են ինչ–որ ուժերի, բայց պատմության մեջ մնացել են նախևառաջ որպես բարեգործներ: Բացի այդ, մեծ գաղտնիք բացած չեմ լինի, եթե ասեմ, որ կուսակցական շրջապատի մեծ մասը, որը աղոթում և աղերսում էր, որ Գ. Ծառուկյանը վերադառնա քաղաքականություն, իրականում նայում էր միայն նրա գրպանին:
Շարունակությունը` «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում:
"Миссия Добро": Волонтеры из РФ помогают армянским детям с особенностями развития
Обещают «сожрать» право граждан Армении на свободный выбор: «Паст»
Тегеран-Москва-Ереван: формирующаяся новая ось в Евразии: «Паст»
Впервые гражданин РА был удостоен «Почетной грамоты» от президента РФ: «Паст»
Пашинян перешёл опасную границу: Российская епархия — объединённый центр Святой Армянской Апостольск...
Сегодня - премьер-министр, завтра - бывший, а Церковь вечна: «Паст»
Итальянский городок в Тоскане платит $30 000 за переезд — с одним условием
Напряжная ситуация во дворе церкви
Визит Оверчука в Ереван։ новые импульсы Москвы: «Паст»
Кампания абсолютного меньшинства против Армянской Церкви: «Паст»
