Ժողովրդական ընդվզումը՝ որպես պայքարի ուղիղ ճանապարհ. «Փաստ»
«Փաստ» օրաթերթը գրում է.
Մեր հյուրն է երաժիշտ, երգահան Եղիշե Պետրոսյանը
– Պարոն Պետրոսյան, Դուք թողեցիք արվեստագետի հանգիստ կյանքն ու մտաք քաղաքականություն: Այդպե՞ս է:
– Ոչ, այդպես չէ: Ես իմ կյանքը չեմ փոխել, էլի զբաղվում եմ իմ գործով: Բայց քանի որ պահը անդառնալիորեն վտանգավոր է, ես՝ որպես քաղաքացի, իմ ձայնն եմ բարձրացնում և փորձում եմ օգտակար լինել մեր ժողովրդին: Նաև, ինչու` ոչ, լուր տամ, որ վիճակն աղետալի է: Եթե իրադարձություններից մի քայլ առաջ եմ զգում դա, ապա ինչո՞ւ չասեմ այդ մասին, և ինչո՞ւ չպայքարեմ մեր երկրի բարօրության համար:
Ես մտադրված` քաղաքական գործունեությամբ չեմ զբաղվում, այլ ակամա` իրավիճակի պարտադրանքով:
– Իսկ ինչպե՞ս եք նայում այս ընտրություններին:
– Շատ վատ: «Ընտրությունները» մեր երկիրը բերեցին միայն հետընթացի: Ոչ միայն այս ընտրությունների մասին է խոսքը: Ընդհանրապես իրականացվող ընտրություն–միջոցառումները մեր երկիրը տարան անխնա թալանի ու հասցրեցին սնանկացման: Այսինքն` կեղծված ընտրություններով ձևավորվեցին անպիտան իշխանություններ: Կողքից էլ եվրոպական կառույցները գովաբանեցին իշխանություններին, ասացին` շատ լավ ընտրություններ եք անցկացրել և այլն, և այլն: Եվ իշխանությունները, որպեսզի պահպանեն իրենց աթոռները, թույլ տվեցին, որ մեր երկիրն անխնա թալանվի, աղքատանա: Այս վիճակը շարունակվում է արդեն 20 տարուց ավելի:
– Ո՞րն է ելքը. ի՞նչ անենք:
– Պետք է խելքի գանք: Մենք պետք է մերժենք այն ամեն վնասակարը, ինչը խանգարում է, որ մեր քաղաքացին արժանապատիվ ու արդար կյանքով ապրի իր սեփական օրրանում:
– «Հիմնադիր խորհրդարանը» ընտրությունները չի համարում երկրում իրավիճակ փոխելու գործիք: Ըստ այս կառույցի՝ իրավիճակի փոփոխության կարելի է հասնել միայն ժողովրդական ընդվզման ճանապարհով: Սա իր մեջ վտանգներ չի՞ պարունակում, թեկուզ` նախադեպի առումով: Ի վերջո, մեր երկիրը հոկտեմբերի 27 է ապրել:
– Ժողովուրդն իրավունք ունի պայքարելու թե՛ արդարության, թե՛ իր բարօրության համար: Իսկ մի քանի կեղծված ընտրությունները և արդեն անտանելի դարձած սոցիալական վիճակը ուժգնացրել են հասարակության դժգոհության ալիքը: Այսպես է` եթե քեզ զրկում են բոլոր հնարավորություններից, ուրեմն` պայքարիր քո իրավունքների համար: Այնպես որ, եթե ընտրությունը ելք չէ, ապա ուրիշ ի՞նչ ճանապարհ է մնում:
– Մնում է ժողովրդական ընդվզումը` այո՞:
– Ես կարծում եմ, որ ժողովուրդը դրա իրավունքն ունի: Ես պարզապես հարց եմ տալիս` ուրիշ ի՞նչ տարբերակով...
– Իսկ որ կարող է, այսպես ասած, սովորություն դառնալ մեր երկրի քաղաքական պատմության մե՞ջ:
մեր երկրի քաղաքական պատմության մե՞ջ:
– Ե՛ս Ձեզ հարց տամ` որպես քաղաքացի, Դուք ուրիշ ի՞նչ լուծում եք տեսնում, երբ ընտրությունների ելքը կանխորոշված է, երբ ի սկզբանե հասարակությունը պարտված է: Երբ դրանից հետո ևս հինգ տարի շարունակվելու է նույն՝ գոյատևելու անհետաքրքիր կյանքը բացարձակ մեծամասնության համար, և ընթանալու է նույն անպատիժ թալանը:
Երբ լրջորեն վտանգված է երկրի պաշտպանունակությունը, օրեցօր խոցելի է դառնում ընդհանրապես նրա անվտանգությունը: Եվ եթե գիտակցում ես այս ամենը, ապա ի՞նչ է մնում քեզ այլևս, ի՞նչ պետք է անես դու` որպես քաղաքացի:
– Իսկ ժողովրդական այդ ընդվզումը կազմակերպելու ունակ ուժ կա՞ Հայաստանում: Ի վերջո, նկատի ունենանք, որ «Հիմնադիր խորհրդարանի» անդամները բանտում են, «Սասնա ծռերը» բանտում են…
– Եվ էլի մեր ժողովրդի շատ արժանավոր զավակներ կան բանտերում: Մենք մի քանի տասնյակ քաղաքական հալածյալներ ունենք բանտերում: Բայց, ի՞նչ է, մեր ժողովրդի արգանդն արդեն չորացե՞լ է. այդքանով ավարտվե՞ց:
Իշխանությունները վաղուց չափ ու սահմանն անցել են: Այս աստիճան արհամարհա՞նք այս ժողովրդի նկատմամբ… ես վատ կանխազգացում ունեմ:
Ժողովուրդն այս ամենը հանդուրժում էր, երբ դեռ ինչ–որ կերպ կարողանում էր իր սոցիալական խնդիրները քչից–շատից լուծել: Իսկ դա բերեց նրան, որ իշխանություններն իրենց համարեցին անփոխարինելի և անցան արդեն շատ ավելի հախուռն թալանի: Օրինակ, հենց հիմա ակնհայտ թալան է ընթանում. ժողովուրդը բողոքում է, որ հավելագրումներ են արվում հոսանքի ու գազի վարձավճարների վրա: Փաստորեն մարդիկ իրենց վերջին կոպեկն են տալիս, պարտք են անում, որ կոմունալ ծախսերը վճարեն: Եվ` ի՞նչ. այս ամենը պետք է հանդուրժի՞ ժողովուրդը: Եվ հանուն ինչի՞ հանդուրժի:
– Բայց կարծեք թե հանդուրժում է: Ի դեպ, պատմաբանները հավաստում են, որ մեր ժողովուրդը սոցիալական հարցերի համար երբեք փողոց դուրս չի գալիս: Ա՛յ, եթե ազգային հարցեր լինի, խնդրեմ` դուրս կգա:
– Բայց նաև ազգային հարց է այս ամենը: Եթե վաղն այլևս զինվոր չենք ունենալու արտագաղթի պատճառով: Եթե չենք կարողանում հեռացած մարդկանց երկիր վերադարձնել:
Համոզված եմ, սրտացավ մարդիկ կգտնեն ելքն այս ամենից: Որովհետև սրանք արդեն ազգային անվտանգության խնդիրներ են: Երկիրը դատարկ է և սնանկ է: Մի փոքր էլ` և այլևս ունակ չենք լինի դիմակայել ոչ միայն ներքին, այլև արտաքին մարտահրավերներին:
Շարունակությունը` «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում:
Փոքրիկ խմբակի առաջնորդի հրահանգով տարբեր կառույցներ խոշորացույցով քրքրում են Նարեկ Կարապետյանի «դոսյ...
Մինչ Փաշինյանն ու նրա նախարարները զբաղված են անձնական որակավորումներ տալով, մենք զբաղված ենք աշխատան...
«Բանակցել է Նիկոլ Փաշինյանը». Նարեկ Կարապետյանը տեսանյութ է հրապարակել
30-ամյա երիտասարդը գողացել է 30 գլուխ ոչխար՝ պատճառելով մոտ 2 500 000 դրամի վնաս. գողությունը բացահա...
Անուշավան Սրբազան, լսիր այս խոսքերդ, հիշիր ասածներդ, ու զզվիր ինքդ քեզնից. Դավիթ Սարգսյան
Կարգալույծ սարկավագի հուսահատ խոստովանությունը
Տվյալների վրա հիմնված որոշումների կայացման հմտություններ՝ դպրոցների կառավարման համար
Խրախուսանքները նոր ուժ ու եռանդ կարող են հանդիսանալ առաջիկա տարվա ընթացքում նոր մեդալների նվաճման հա...
Կրթության ոլորտը ԶՊՄԿ ուշադրության կենտրոնում է
Արցախի կորուստը վարչախմբի ձախողման ուղիղ հետևանքն էր․ Ավետիք Չալաբյան
